Τράπανι

(Trapani). Πόλη (π. 72.848 κάτ.) της νοτιοδυτικής Σικελίας, πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Είναι χτισμένη σε μια γλώσσα γης σε υψόμ. 3 μ., κοντά στο βορειότερο από τα νησιά των Αιγουσών, το Λεβάντσο, ενώ στο βάθος του υψώνεται ο λόφος του Έρυκα. Αποτελείται από δύο τμήματα, την παλαιά συνοικία (Καζαλίκιο) στο κεντρικό τμήμα της χερσονήσου και τον καινούργιο οικισμό (Παλάτσο) στα Δ., που δημιουργήθηκε στα χρόνια του Μεσαίωνα. Σε γενικές γραμμές η πόλη έχει μοντέρνα όψη, που στολίζεται από κτίρια μπαρόκ και άλλων ρυθμών του παρελθόντος. Σπουδαιότερα από αυτά είναι οι εκκλησίες του Aγίου Αυγουστίνου και της Ευαγγελίστριας με το θαυμάσιο Ιερό (1315-32), που ανακαινίστηκε το 1760. Διατηρεί μέχρι σήμερα τη γνήσια γοτθική πρόσοψη και έχει πολλά παρεκκλήσια (14ος-17ος αι.) και καμπαναριό μπαρόκ (16ος αι.), ενώ στο ιερό της (ή παρεκκλήσι της Παναγίας) βρίσκονται πολυάριθμα έργα τέχνης, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζει η Μαντόνα με το Βρέφος του Ν. Πιζάνο. Το μοναστήρι της Ευαγγελίστριας φιλοξενεί το Εθνικό Μουσείο Πέπολι, πλούσιο σε αρχαιολογικές και ζωγραφικές συλλογές (Ο Άγιος Φραγκίσκος δέχεται τα «στίγματα» του Τιτσιάνο, Ο Άγιος Φραγκίσκος στολίζει τον Εσταυρωμένο του Λ. Καράτσι, το γλυπτό Άγιος Ιάκωβος ο Μείζων κ.ά. Toν 16o αι. χτίστηκε επίσης ο ναός της Παρθένου Μαρίας του Ιησού και τα ανάκτορα Κιαραμόντε και Τσιάμπρα. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν ακόμα τα κτίρια σε ρυθμό μπαρόκ, όπως η εκκλησία του Συμβουλίου με πλούσια πρόσοψη, έργο του Ν. Μαζούτσιο (1636) και ο καθεδρικός ναός. Οι οικονομικοί πόροι του Τ. στηρίζονται στη γεωργία, στην αλιεία και στις αλυκές. Έχει αρκετές βιομηχανίες (παραγωγής και κονσερβοποίησης τροφίμων), ενώ οι αλυκές του είναι οι σημαντικότερες της Σικελίας και πραγματοποιούν μεγάλες εξαγωγές. Η ομώνυμη επαρχία έχει έκταση 2.462 τ. χλμ. και πληθυσμό περισσότερους από 46.000 κάτ. Η μεγαλύτερη οικονομική πηγή της είναι η γεωργία (αμπέλια, ελιές, σιτάρι, λαχανικά, αμύγδαλα). Διαθέτει ακόμα παραγωγικότατες αλυκές και μεγάλες βιομηχανίες (παραγωγής τροφίμων, κονσερβοποιίες, οινοποιίες κλπ.). Κυριότερες πόλεις, εκτός από την πρωτεύουσα, είναι τα Μάρσαλα, Ματζάρα ντελ Βάλο, Αλκάμο, Καστελβετράνο, ‘Εριτσε, Πατσέκο, Καστελαμάρε ντελ Γκόλφο, Σαλέμι, Παρτάνα και Καμπομπέλο ντι Ματζάρα. Ιστορία. Πρόκειται για την αρχαία ελληνική πόλη Δρέπανα ή Δρέπανον, που ονομάστηκε έτσι εξαιτίας του σχήματός της. Χρησιμοποιόταν ως ναυτικός σταθμός των Καρχηδονίων γύρω στο 260 π.Χ. και έγινε θέατρο μεγάλης ναυμαχίας (249 μ.Χ.) ανάμεσα στους Ρωμαίους και στους Καρχηδόνιους, κατά την οποία οι πρώτοι νικήθηκαν με μεγάλες απώλειες. Αργότερα κατελήφθη από τους Ρωμαίους (241 π.Χ.) μετά τη νίκη στο νησί Αίγουσα, αποσπάστηκε από τους Βανδάλους (440 μ.Χ.) και το 477 πέρασε με ολόκληρη τη Σικελία στα χέρια του Οδόακρου αποτελώντας τμήμα της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας έως την κατάκτησή της από τους Άραβες (π. 830). Στα επόμενα χρόνια αποτέλεσε θέατρο μαχών και πολιορκιών και έφτασε στη μεγαλύτερη ακμή της τον 14o αι., άρχισε όμως να παρακμάζει 2 αιώνες αργότερα. Το 1844 αποτέλεσε επισκοπική έδρα εξαρτημένη από τον μητροπολίτη του Παλέρμο. Έπαθε σοβαρές καταστροφές στη διάρκεια του B’ Παγκοσμίου πολέμου.